Sommigen onder u zullen misschien een belletje horen rinkelen bij het lezen van de naam Anna Coogan, maar ik ben bang dat zij niet al te talrijk zijn. Zelf had ik nog nooit van Anna gehoord, en het is pas bij het lezen van haar bio, dat ik erachter kom dat deze plaat haar eerste onder eigen naam is, nadat ze eerder dit decennium twee cd’s opnam met band onder de naam Anna Coogan and north 19.

Verder is dit allemaal niet zo belangrijk, maar kunnen we ons concentreren op dit solodebuut, waarbij één naam onmiddellijk door je hoofd glipt: Allison Krauss. Niet dat Anna meteen bluegrass getinte folk maakt zoals Allison, maar het gaat hem vooral om stemtimbre en om manier van zingen. De songs zelf zitten in de Americana, wat wil zeggen dat zowat alle basisgenres wel op één of ander moment aan bod komen. Sommigen zullen dit pop noemen, voor anderen zal het folk zijn, je kent dat gedoe met labeltjes. Wat ik hoor zijn fragiele, dromerige, beschouwende liedjes van een dame met een erg mooie stem.

Dat er om die stem heen ook nog eens heerlijke instrumentale partijen geweven worden door mensen als Eric Hastings, Austin Nevins of JD Foster –die trouwens ook in de producersstoel plaatsnam- kan de pret alleen maar vergroten. Samenvattend: een heel mooie verzameling van elf zelfgeschreven songs van een piepjonge dame, die deze nazomer onze richting uitkomt voor een aantal concerten. Als ik U was, ik zou eens gaan luisteren, want, hoewel de plaat noch wereldvernieuwend noch absoluut onmisbaar is, ze behoort toch tot het betere werk van het lopende jaar. (Dani)